First kyu ( chapter 9)

ตอนที่ 9 หมากกระดานโลหิต เมื่อวันที่ 19 กรกฎาคม ปีค.ศ.1835 ในห้องอันสงบ ณ.ปราสาทของไดเมียว มัตสึไดระ มีนักโกะสองคนนั่งเผชิญหน้ากัน คนที่นั่งหันหน้าไปสู่สวนนั่นก็คือ โจวะ เมย์จิน, 9 ดั้ง เจ้าสำนักฮงอินโบ ซึ่งขณะนั้นอายุ 48 ปี ส่วนคู่ต่อสู้ที่นั่งฝั่งตรงข้ามกระดานโกะนั้น ก็คืออาคาโบชิ อินเท็ตสึ, 7 ดั้ง อายุเพียง 26 ปีซึ่งเป็นผู้สืบทอดสำนักอิโนอุเอะ ในการแข่งครั้งนี้ฝ่ายเมย์จินต่อให้ 1 เม็ด อันหมายถึงอินเท็ตสึ จะเป็นฝ่ายเล่นดำ โดยไม่มีโคมิให้กับขาว เมื่อเริ่มการแข่งขัน ผู้เล่นทั้งสองฝ่ายต่างก็หลับตาลงสงบนิ่ง เพื่อทำสมาธิให้สมองปลอดโปร่ง แต่ทว่ายังมีอีกหลายเรื่องที่ยากที่จะขจัดออกจากจิตใจของคนทั้งสองได้ สำหรับ โจวะ เมย์จินแล้ว การแข่งครั้งนี้เป็นการแข่งที่เขาไม่สามารถพ่ายแพ้ได้ ด้วยหัวโขนที่ถูกสวมใส่ในตำแหน่ง ?เมย์จิน? อันหมายถึงผู้ที่มีฝีมือเป็นเลิศที่สุดในปฐพี โจวะพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะครอบครองตำแหน่งสำคัญนี้ไว้ให้นานที่สุด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเสื่อมเสียแค่ไหน ขอเพียงให้ตัวเองอยู่ในตำแหน่งนี้ได้ก็เป็นพอ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้โจวะ จะตกที่นั่งลำบากเสียแล้ว การที่ต้องแข่งกับอินเท็ตสึ ได้สร้างความลำบากใจให้กับเขา ด้วยเหตุที่สองคนนี้เคยประมือกันมาแล้วสองครั้ง และอินเท็ตสึเป็นฝ่ายชนะทั้งสองครั้งเช่นกัน การศึกครั้งนี้เป็นการข่มขู่โดยตรงจากเก็นอัน อินเซคิผู้เป็นอาจารย์ของอินเท็ตสึ ที่เป็นการทดสอบฝีมือระดับเมย์จิน ถ้าหากว่าโจวะพ่ายแพ้ในครั้งนี้แล้วจะยังสามารถยึดกับตำแหน่งนี้ได้อีกต่อไปหรือไม่ อินเซคิ ผู้ซึ่งจริงๆแล้วก็คือบันไดที่โจวะใช้ก้าวข้ามไปสู่ตำแหน่งเมย์จิน ตำแหน่งที่สร้างศัตรูใหม่ขึ้นมามากพอกับคนรัก โจวะรู้ดีว่าฝีมือของอินเซคินั้นยอดเยี่ยมพอกันกับเขา เขาจึงพยายามหลีกเลี่ยง ไม่ยอมเผชิญหน้าแข่งขันกันตัวต่อตัวในตลอดระยะเวลา 2-3 ปีที่ผ่านมา โจวะไม่สามารถเสี่ยงกับความพ่ายแพ้ที่อาจเกิดขึ้นได้ อันเป็นผลให้ต้องสูญเสียตำแหน่งเมย์จิน แต่ครั้งนี้โจวะไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้อีกต่อไป เพราะผู้จัดการแข่งขันคือไดเมียว มัตสึไดระ ผู้ทรงอิทธิพลที่โจวะไม่กล้าปฏิเสธคำขอ ดังนั้นโจวะจำต้องใช้พยายามให้ถึงที่สุดเพื่อที่จะคว้าเอาชัยชนะมาให้ได้ ไม่ว่าจะต้องสูญเสียอะไรแค่ไหนก็ตาม ทางฝั่งตรงข้ามของกระดาน อินเท็ตสึนั้นก็มีเหตุผลที่จะต้องชนะไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าโจวะเช่นกัน ถ้าหากว่าเขาสามารถชนะการแข่งขันครั้งนี้ ก็จะเปิดทางให้กับอาจารย์ของเขาได้เข้าแข่งชิงตำแหน่งเมย์จินกับโจวะได้ ซึ่งก็เป็นโอกาสเดียวที่จะทำให้อาจารย์ของตนได้เป็นเมย์จิน อินเซคินั้นได้เลี้ยงดูอินเท็ตสึมาตั้งแต่เล็กๆ ดูแลให้ความรักราวกับลูกในไส้ของตัวเอง เขาถ่ายทอดความรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับโกะให้กับศิษย์เอกคนนี้ เพื่อให้ลูกศิษย์คนนี้แข็งแกร่งพอที่จะแก้แค้นให้กับอาจารย์ ตอนนี้โอกาสอันดีได้มาถึง มันเป็นโอกาสที่อินเท็ตสึจะได้ตอบแทนบุญคุณให้กับอาจารย์ผู้มีพระคุณ หมากกระดานที่จะแข่งครั้งนี้นั้น แตกต่างไปจากสองกระดานแรกที่ทั้งคู่เคยได้ประมือกัน เนื่องจากว่าครั้งนี้เป็นการแข่งขันอย่างเป็นทางการซึ่งจัดการแข่งขันโดยไดเมียวผู้ทรงอิทธิพล รวมถึงการมีตัวแทนรับรู้จากสำนักโกะ 4 สำนักใหญ่ อันที่จะสามารถสั่นคลอนตำแหน่งเมย์จินของโจวะได้ อินเท็ตสึเองนั้นก็รู้ดีว่าโกะของโจวะนั้นแข็งแกร่งขนาดไหน อาจารย์ของเขาได้เตือนเขาอยู่เสมอๆ ตัวอินเท็ตสึเองนั้นก็ได้เรียงหมากของโจวะอยู่หลายครา ทุกครั้งที่เรียงหมากก็จะเห็นพลังฝีมือของโจวะอยู่เหนือคู่แข่งเสมอๆ อย่างไรก็ตามการแข่งครั้งนี้เขาจะต้องชนะ เพื่ออาจารย์ของเขา และเกียรติยศของสำนักอิโนอุเอะ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม อินเท็ตสึ ลืมตาจากสมาธิแล้ววางหมากดำเม็ดแรกอย่างนิ่มนวลลงบนมุมกระดานซ้ายล่างของโจวะ โจวะตอบกลับด้วยการวางหมากขาวอย่างแรงที่มุมขวาล่างของตน เกมแห่งศตวรรษได้เริ่มขึ้น หมากจำนวน 49 ตาได้วางลงเสร็จสิ้นไปในวันแรก จากนั้นก็เป็นช่วงพักการแข่งขันสองวัน หมากตาลับสุดยอดของสำนักอิโนอุเอะ ที่เตรียมไว้ลับมือกับโจวะโดยเฉพาะได้ถูกนำมาใช้ที่มุมซ้ายล่างของกระดาน อันสร้างความปั่นป่วนให้กับโจวะไม่ใช่น้อย ผลทำให้ในวันแรกตำแหน่งของหมากดำดูได้เปรียบขาวอย่างเห็นได้ชัด โจวะรู้ดีว่าตัวเองตกอยู่ที่นั่งลำบาก เขารวบรวมลูกศิษย์ลูกหาทั่วสำนักเพื่อมาศึกษาหาวิธีตอบโต้ แต่ทว่าก็ไม่มีผล ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงดำมืดอยู่เช่นเดิม จนกระทั่งล่วงมาถึงคืนที่สอง โจวะยังคงนั่งเงียบอยู่ข้างกระดานโกะไม่ห่าง คอยหาหมากตาดีๆที่จะตอบโต้ จนแล้วจนรอดก็ยังหาไม่เจอ จนกระทั่งสุดท้ายโจวะก็ล้มหมดสติไป บรรดาลูกศิษย์ลูกหาในสำนักต่างก็เป็นห่วง และนั่งดูแลอยู่รอบๆขณะที่โจวะหมดสติ จนกระทั่งเมื่อโจวะลืมตาขึ้นเขาก็เริ่มเอ่ยปากพูด ?ฉันเห็นแล้ว!เห็นแล้ว! ในที่สุดฉันก็รู้แล้ว? หลังจากนั้นต่อมามีเรื่องลือกันว่า ขณะที่โจวะหมดสติได้มีปีศาจมาเข้าฝัน และแสดงหมากตานี้ให้โจวะดู ทางฝ่ายอินเท็ตสึ ก็ใช้เวลาพักสองวันอยู่คนเดียวบนเรือแจวในแม่น้ำเพื่อนั่งสมาธิ เขารู้สึกได้ถึงหนทางแห่งชัยชนะที่ยังอยู่อีกไกล การรั้งตำแหน่งบนกระดานให้ดีตลอดไปจนจบกระดานนั้น มันช่างเป็นงานที่หนักหนาสาหัสอย่างใหญ่หลวง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนที่เขากำลังแข่งด้วยคือ โจวะ เมย์จิน การแข่งขันดำเนินต่อไปในวันที่ 21 กรกฎาคม วันนั้นเล่นกันต่อไปอีก 40 ตา แล้วก็หยุดพักต่ออีกสองวัน ในวันนั้นโจวะได้วางหมากอย่างยอดเยี่ยม 3 ตาที่ไม่มีผู้ใดกล้าออกมาค้าน ด้วยหมาก 3 ตานี้เองที่ทำให้เกมนี้เปลี่ยนเป็นโจวะกลับมาได้เปรียบ (มีต่อ...) วันที่สาม 24 กรกฎาคม ก็ได้เห็นชัยชนะของโจวะอยู่ไม่ไกลจากตำแหน่งของหมากบนกระดาน ณ.หมากตาที่ 172 และด้วยเหตุที่กติกาสมัยนั้นให้โอกาสแก่ผู้ที่เก่งกว่าเป็นผู้ที่จะกำหนดว่าจะหยุดเล่นเมื่อใด ก่อนที่จะพัก ซึ่งแน่นอนว่าผู้ที่จะวางหมากตาสุดท้ายของแต่ละวันก็คือ ผู้เล่นฝ่ายดำ อันเป็นการช่วยให้ขาวได้มีโอกาสหาวิธีเอาชนะได้ในระหว่างพัก การแข่งขันครั้งนี้ได้กำหนดให้แข่งกันให้เสร็จสิ้นภายในระยะเวลา 4 วัน ซึ่งหลังจากพักสองวันจากนี้ก็จะเป็นวันชี้ชะตา ในช่วงพักคราวนี้ โจวะได้จัดงานฉลองใหญ่โตกับพวกลูกศิษย์ เพราะเขามีความมั่นใจในชัยชนะอย่างแน่นอน ส่วนทางฝ่ายอินเท็ตสึ ก็ยังคงนั่งสมาธิอยู่ต่อไปบนเรือแจวลำน้อยของเขาอย่างไม่มีความรู้สึกใดๆ การแข่งขันวันสุดท้ายมาถึง วันที่ 27 กรกฎาคม ทั้งคู่จะต้องจบการแข่งขันในวันนี้แล้วโดยไม่มีพักแข่งอีกต่อไป อินเท็ตสึก็ยังคงเล่นต่อไป ปฎิเสธที่จะยอมแพ้ ถึงแม้ว่าตำแหน่งบนกระดานแทบจะหาโอกาสที่จะตีตื้นเอาชนะขาวได้ก็ตามแต่ อินเท็ตสึก็พยายามยืดเยื้อหาโอกาสที่จะตีโต้กลับมาเป็นฝ่ายชนะให้ได้ ถึงแม้มันจะมีน้อยนิดก็ตาม หมากอีก 72 ตาได้ถูกวางต่อไปบนกระดาน สิบชั่วโมงคือเวลาที่หมดไปแล้วในวันนี้ ในที่สุดตำแหน่งบนกระดานก็ไม่มีที่ว่างพอที่จะให้ดำทำอะไรได้อีกต่อไป อินเท็ตสึยอมแพ้หลังจากที่ขาววางหมากตาที่ 246 โจวะเป็นฝ่ายชนะ หลังจากนั้นทั้งสองฝ่ายก็ทำการแลกโถหมากกันตามธรรมเนียม และเริ่มเก็บเม็ดหมากกลับเข้าโถ โดยที่ไม่มีใครคาดคิด อินเท็ตสึได้ล้มลงแล้วกระอักเลือดลงบนกระดานโกะ ด้วยความเหนื่อยล้าจากการทุ่มเทพลังทั้งหมดให้กับการแข่งในครั้งนี้ จนร่างกายไม่สามารถทนทานได้ จากนั้นอาการของอินเท็ตสึก็ไม่สามารถฟื้นคืนขึ้นมาได้อีก เกือบสองเดือนต่อมาเขาก็เสียชีวิต . วันใดที่ฉันหม่นหมอง เป็นทุกข์ ฉันจะเรียงหมากกระดานนี้ของอินเท็ตสึ หมากที่หมดพลังจากการต่อสู้กับฝ่ายที่ได้รับการชี้แนะจากปีศาจ หมากของอินเท็ตสึบนกระดานนั้นก็ยังคงถอนใจเหมือนกับที่เคยเกิดขึ้นในหน้าร้อนของปี 1835 อยู่เช่นเดิม... จบตอน